کلام روحانی، خطرناک تر از همیشه ... واقعیتی که پنهان نیست

خیلی کوتاه و صریح بگویم. سخنرانی امروز رئیس جمهور، عجیب تر از همیشه است و کمی بوی فتنه می دهد. به این قسمت ها توجه کنید:

 .......... هیچکس نباید خود را مستثنی از سوال ملت بداند و همه باید به سوال مردم و پاسخگویی در برابر آن افتخار کنند.البته نقد برخی قوا و برخی نهادها کمی سخت و مشکل است. فعلا از دولت و رئیس‌جمهور شروع کنیم...........

منظور از برخی نهادها و برخی قوا چیست؟ آیا برخی قوا معنی پایین آوردن قداست قوه قضائیه را نمی دهد؟ برخی نهادها کجایند؟ آیا منظور رئیس جمهور غیر از نهاد رهبری، سپاه و شورای نگهبان است؟ باور نمی کنید که فحوای کلام ایشان سوال به معنا مرسوم آن باشد و معنای انتقاد مداوم و گیر دادن نباشد؟

و یک ... بزرگ:

........... من این موضوع را یکبار پاسخ دادم که این دولت در طول دو سال در بنیه دفاعی در سلاح‌های راهبردی کاری که انجام داده به اندازه 10 سال قبل بوده است...................

ایشان اگر توانستند برای این ادعا شاهد بیاورند. بدون سند که نمی توان ادعا کرد.

در مطالب قبلی گفته بودم رئیس جمهور کجاست؟ حالا پیدایش شد. مشغول جمع آوری مطالب برای توهین های جدید و تهدیدهای نو بوده اند! ایشان می خواهند از این طریق جذب آرا کنند و این البته نشان عصبانیت است و الا برای پاسخگویی نیازی به این همه تهدید و توهین و تحقیر نیست. آدم عصبانی، پرخاشگر می شود. دو سال از عمر ریاست ایشان می گذرد، دریغ از یک جمله احترام آمیز به مخالف و یک جمله امیدوار کننده.

عوام و خواص در برهه های حساس نظام

چرا خواص در یک جامعه تأثیرگذار هستند؟

بررسی و شناخت نوع آگاهی ها و ادراکات مردم و نیز عمل آنها در قبال حکومت می تواند در شناخت نوع گرایشات آنها موثر باشد.

انسان ها در جامعه و در مواجهه با پدیده های سیاسی – اجتماعی به سه دسته کلی تقسیم می شوند:

1- عوام : بدنه اصلی یک جامعه را شکل می دهند. بیشترین تأثیر در تحولات جامعه و جابجایی قدرت از آنها ناشی می شود. عوام نه به معنی نادان ، بلکه به کسانی اطلاق می شود که دسترسیشان به اطلاعات محدود بوده ولی بخصوص در جامعه اسلامی ما از قوت قلب بالایی برخوردار هستند.

2- خواص : در جامعه به عنوان هادیان جامعه و تأمین کننده نیازهای فکری جامعه شناخته می شوند. می توان گفت که با اشتباه کردن این سطح ، بدنه جامعه هم به راه خطا  خواهند رفت. البته باید در تحلیل و تجزیه خواص گفت که آنها به دو دسته تقسیم می شوند: الف – خواص متصل به حاکمیت. ب- خواص متصل به عوام.

3- خواص خاص (حاکمان و سیاستمداران) : طبقه ای کوچکی از جامعه هستند که اداره امور مردم را بر عهده دارند و سرنوشت یک ملت در دست آنهاست.

بررسی نقش و اثر حقیقی روس ها در بحران امروز سوریه

دیگر همگان از نقش اثر گذار روسیه در بحران امروز سوریه اطلاع پیدا کرده اند. هدف قرار دادن مواضع اصلی نیروهای تکفیری در شمال سوریه و جلوگیری از نفوذ آنها، اقدام ارزنده ای است که نمی توان براحتی از کنار آن گذشت؛ اما آنچیزی که موجب می شود رو آن قدری تأمل کرد، بزرگنمایی این اقدامات است بگونه ای که نبود نیروهای روس در سوریه را موجب سقوط آن می دانند. به عقیده این دوستان، که البته از طیف های گوناگون هم هستند، سوریه از سقوط حتمی نجات پیدا کرده است. اما نمی دانند که این حرف چندان صحیح نیست. دلایل زیر این مدعا را باطل می کند و طرفداری از اقدامات روس ها بدون اندازه و بدون در نظرگرفتن ظرایفی که وجود دارد، موجب می شود که انحراف در روش ها و اهداف پیش بیاید:

رئیس جمهور کجاست و چه می کند؟

چند وقتی است که رئیس جمهور در تلویزیون و یا سایر رسانه ها کمتر آفتابی می شود. در ملاقات های مقام معظم رهبری با سران کشورها که اخیرا توسط ایشان صورت گرفته، معاون اول و وزیر خارجه حضور دارند و اثری از او نیست. در رسانه ها آمده که از جلسات مجمع هم قهر کرده است. چند احتمال وجود دارد :

1 - روحانی مشغول کارهای انتخاباتی شده و در حال یار جمع کردن است.

2 - در دیپلماسی عمومی شکست خورده و منفعل شده و بر اساس آمارهایی که بدست آورده، محبوبیت 50 درصدیش متزلزل شده است.

خبـــرگــزاریـهــا، عرصـــه نبــردهــای گلادیــــاتوری مـــدرن

در باستانِ کشورهای اروپایی و خاصه روم، سلاطین و اشراف برای تفریح خود انسانها را در فضایی دایره ایی و مدور به جان هم می انداختند و از تکه تکه شدن آنها به شدت لذت می بردند.

این اعمال آن قدر پیشرفت کرده بود که برای این نبرد ها ، برده می خریدند و تربیت می کردند، برای کشتن و خندیدن!گستردگی این خشونت ها به حدی بود که صحنه نمایش بزرگ آن به اثر باستانی تبدیل شده است. خرد شدن استخوان ها و فواره زدن خون چنان بزرگان و اشراف را شگفت زده می کرد که با پایان یافتن دوران موسوم به گلادیاتوری نتوانستند خوی درندگی را در خود نابود کنند.

دولت تدبیر و امید یا دولت ...

گاهی خوب است که انسان به حافظه تاریخی خود رجوع کند و صفحاتی چند از آن بخواند و نیز گه گاه در آنچه می بیند و می شنود تأملی کرده و به حافظه بسپارد.روزهای عجیبی را می گذرانیم. روزگار عقب گرد و افول. دوران تنگناها و استبدادها. پس از آن همه تلاش و کوشش و خارج کردن ارکان مهم نظام از دست خودخواهان و زیاده خواهان داخلی که خود را قیم نظام می دانند و در یک اتفاق خود کرده ، همه چیز تغییر کرد البته به لطف سادگی و حماقت برخی اصولگرایان لفظی و ساده لوحان خوش باور اینطرفی! فریادهای ما هم که نتیجه نداد. حال نمی دانیم دوستان داغ تر از آش به کجا پناه برده اند که رگ گردشان از حضور احمدی نژاد و نزدیکانش باد کرده بود و فریاد وا اسلاما سر می دانند؟ حال کجایند و این روزگار را ببینند؟
اشخاصی که در 8 سال گذشته همواره به روش های گوناگون دولت نهم و دهم را باد توهین و تحقیر و افترا می گرفتند حال به کمتر انتقادی از خود واکنش های تندی نشان می دهند. عقب گردی به خفقان رسانه ای دهه هفتاد. از سویی دیگر با ادبیات امروزی هر آنچه را که دروغ است با ردای راستی منتشر می کنند و هیچ ابایی هم ندارد و انتقاد دیگران را هم تحمل می کنند! سبد کالایی را که به اذعان همه خفت آور و نوعی تحقیر بود را به استناد به یکی از روزنامه هایشان رضایت مند جلوه می دهند و انگار نه انگار که در این صف ها برای دریافت مرغ تاریخ گذشته و پنیر تلخ ، مردم چه زجرها کشیدند. این جز از خودخواهی اینان نیست که حکوت بر مردم را حق خود می دانند و هیچکس را شایسته آن نمی پندارند. اگر از خودشان باشد که همه چیز خوب است و صحیح ، حتی اگر در مقابل غرب سر خم کنیم؛ حتی اگر زحمت کشان عرصه هستهای را اخراج کنند. اما اگر دیگری باشد خدمت او عین خیانت است و او باید نابود شود.
عمده اشکال متوجه اصولگرایان بی بصیرتی است که دو دستی دولت را تحویل دادند و حالا باید دو دوستی بر سر بزنند و افسوس بخورند.
زیاده کلام را جایز نمی دانم چرا که در خانه اگر کس است یک حرف بس است.